Soms vergeet ik even hoe belangrijk dankbaarheid eigenlijk is. Laatst kwam ik een bijzondere man tegen die mij daar weer aan herinnerde. Ik zal je vertellen waarom. Het was een doordeweekse dag. Beiden nog een beetje gaar van ons werk besloten manlief en ik om nog even een lange wandeling te maken. Al kletsend slenterden we door het Vondelpark, totdat onze rust ruw werd verstoord door een hard, tikkend geluid. TIK-TAK, TIK-TAK, TIK-TAK. Wat was dat nou?! Het geluid snelde op ons af en nieuwgierig keken we gauw achterom.
Een sportief geklede man rende op ons af, maar tot mijn grote schrik miste hij de helft van zijn benen! In plaats van hardloopschoenen droeg hij twee sportblades die waren bevestigd aan zijn knieën. Bij iedere stap die hij zette maakten ze een harde tik op het asfalt. Ik kon me nog net inhouden om niet als een enge stalker achter hem aan te rennen, want ik had duizend vragen die ik hem wilde stellen. Want hoe was hij zijn benen verloren? Hoe vond hij de kracht om door te gaan? En hoe had hij überhaupt leren rennen op die stelten met veren? Maar – gelukkig voor hem – was hij al snel uit mijn zicht verdwenen.
Positiviteit en dankbaarheid
Nog dagenlang rende deze fascinerende sportieveling rondjes in mijn hoofd. Antwoord op mijn vragen kreeg ik niet, maar toch had ik het gevoel dat ik hem al kende. Want dit moest wel een man zijn met karakter, een doorzetter. Iemand die bij tegenslag niet bij de pakken neer gaat zitten maar met bloed, zweet en tranen door knokt. Een man die positief in het leven staat en dankbaar is voor wat hij wél heeft. Ik was benieuwd of hij dit altijd al was geweest, of heeft moeten leren? Want ik weet niet hoe het met jou zit, maar als alles goed gaat vind ik het heel makkelijk om positief en dankbaar te zijn. Maar toen alles in mijn leven écht flink tegenzat, nou, toen was het een héél ander verhaal.
Start elke dag met een positieve gedachte
Ik zie me nog zo liggen: het was midden in de nacht, maar ik lag verschrikt met open ogen naar het plafond te staren. De volgende dag zou ik namelijk dertig jaar oud worden. Nooit eerder had ik me zorgen gemaakt om mijn leeftijd, totdat alles in mijn leven zo veranderde dat ouder worden ‘de druppel’ was die de emmer deed overlopen. Want ik was alles kwijt wat me lief was: mijn man, mijn thuis, mijn werk, en als kers op de taart had ik ook nog een burn-out. Nou, geloof me, toen was mijn dankbaarheid ver te zoeken.
Maar ik had pas gelezen dat beginnen met een positieve gedachte een goed effect op je dag kan hebben, dus met mijn laatste beetje energie zocht ik de volgende ochtend verwoed naar wat ik nog wél had. “Ik ben in ieder geval gezond,” werd vanaf toen het zinnetje wat ik tegen mezelf zei zodra ik ’s ochtends mijn ogen opendeed.
Word geen zure oude oma
Ik heb altijd bewondering gehad voor mensen die positief in het leven staan, want van zure mensen die alleen maar klagen krijg ik spontaan de kriebels. Zo had een klasgenootje een oma die heel zuur was geworden. Als ik haar per ongeluk een ‘fijne avond’ wenste was ik echt de pineut. ‘Ik heb helemaal geen fijne avond!’, snauwde ze dan boos terug. Later kwam ik erachter dat ze nog altijd veel verdriet had om haar man die jaren geleden was overleden, maar als klein meisje begreep ik daar toen natuurlijk weinig van. Maar wat ik wel wist is dat ik later niet zo wilde worden.
Soms moet je daar heel bewust voor kiezen. Want we maken allemaal nare dingen mee in het leven, maar hoe ga je daarmee om? Die nacht voordat ik dertig werd wist ik: ik sta nu op een kruispunt. Ga ik me focussen op alles wat er misgaat en word ik zuur, net als die oma? Of tel ik ook nog mijn zegeningen en blijf ik positief in het leven staan?
Oefenen met dankbaarheid: een dankbaarheidsboekje
Naast de dag beginnen met een positieve gedachte ben ik daarom toen ook begonnen met een dankbaarheidsboekje. Iedere avond schreef ik minstens drie dingen op waar ik die dag dankbaar voor kon zijn. In het begin moest ik – letterlijk – minutenlang mijn hersens kraken om iets te bedenken. Maar hoe langer ik het deed, hoe beter ik erin werd. Want ik besefte: dankbaarheid zit hem niet alleen in grote dingen, zoals een vakantie of een cadeau, maar ook in de kleine dingen. Bijvoorbeeld dat de zon heerlijk scheen en mijn moeder spontaan op de stoep stond. Of dat het ontbijtje wat ik voor mezelf had gemaakt echt superlekker smaakte. Toen ik me meer op de kleine, dagelijkse dingen ging focussen die mijn dag mooier maakten kon ik opeens veel meer dan drie dingen bedenken!
Dankbaarheid zorgde voor mij voor lichtpuntjes op inktzwarte dagen en een sprankje geluk door mijn tranen heen. Nu, bijna 4 jaar later, ziet mijn leven er compleet anders uit. Ik heb een lieve man en zelfs twee (bonus)dochters, een fijn huisje in hartje Amsterdam en mijn eigen bedrijf. Mijn gebroken hart is weer volledig aan elkaar gelijmd, en die burn-out? Daar ben ik gek genoeg juist heel dankbaar voor, want ik kreeg de kans om mezelf opnieuw uit te vinden en dat heeft mij gebracht waar ik nu ben. En af en toe zijn er alsnog dagen waarop het allemaal niet zo lekker gaat en dan weet ik: het is weer tijd om even op te schrijven waar ik allemaal dankbaar voor ben!
En, wat heb jij allemaal om dankbaar voor te zijn?
Liefs,
Renate
Wil je door mij begeleid worden met een gezonder eetpatroon? Meld je dan nu aan voor mijn 12-weekse online programma waarbij ik je help om zonder zooi te eten, af te kicken van suikers en weer lekker in je vel te zitten!
- Hoe creëer je een gezond zelfvertrouwen van binnenuit? - 22/01/2022
- Dankbaarheid tijdens donkere dagen, zo doe je dat! - 17/12/2021
- Zelfacceptatie en tips om dicht bij jezelf te blijven - 24/11/2021
