Na een jarenlange zoektocht naar een sport die bij mij past bleek thuis sporten met de gordijnen dicht voor mij dé uitkomst. Ik zal je vertellen waarom. Ik heb lang gedacht dat sporten gewoon niet mijn ding was, überhaupt bewegen vond ik niks. Ik vond het vre-se-lijk als mijn ouders op zondagmiddag ‘gezellig’ wilden gaan wandelen. Iets ergers kon je niet verzinnen. Wanneer ik mensen zag hardlopen vond ik dat alleen maar raar, want je gaat toch niet een stuk rennen voor je plezier?
Daarnaast ben ik ook nooit – hoe zal ik het zeggen – heel ‘gracieus’ geweest. Sommige mensen zijn van nature goed in sport, maar ik ben meer het tegenovergestelde. Ik heb niet zo’n goede oog-hand-voet coördinatie en mijn evenwicht laat ook te wensen over. Kortom: ik ben gewoon lomp. Zo viel ik bij mijn eerste vriendje tijdens het bezoek aan zijn ouders – letterlijk – de deur binnen omdat ik over de drempel struikelde. Toen ik een dansje instudeerde met een vriendinnetje, schopte ik haar per ongeluk vol in het gezicht (in plaats van een elegante zwaai óver haar hoofd heen).
Hoe mijn zoektocht begon
Ik heb wel van alles uitgeprobeerd. Zo begon ik als 9-jarige vol goede moed aan turnen. Ik vond het fantastisch en kwam er zelfs achter dat ik best lenig was! Totdat ik op een dag een van die meisjes zó hard op haar giecheltje zag gaan, dat ik spontaan niks meer durfde. Ik overdacht alles en kon nog geen handstand meer maken. Niet zo’n succes dus. Een paar jaar later deed ik mee met schoolvoetbal en heb ik – met puur geluk – zelfs een doelpunt gescoord! Ik vond het leuk, maar was niet bepaald een talent te noemen.
Ook heb ik meerdere keren de sportschool geprobeerd, want daar heb je geen speciale skills voor nodig, toch? Maar wanneer ik dan eindelijk de motivatie had gevonden om naar de sportschool toe te gaan, begon voor mij de ellende pas. Want oh, wat voelde ik mij bekeken als ik daar in mijn strakke sportlegging allerlei apparaten stond uit te proberen. En alleen al het idee dat al die andere zwetende mensen met hun (vieze) vingers aan hetzelfde apparaat zaten. Bah!
Thuis sporten met de gordijnen dicht
Geen succesverhalen dus, maar gelukkig kwam ik er op die manier ook achter wat ik wél fijn vind. Bijvoorbeeld dat ik het prettiger vind om alleen te sporten, op mijn eigen tempo en op mijn eigen tijd. Ook moet de drempel niet te hoog zijn; zodra ik motivatie voel moet ik hup, zo kunnen beginnen. En zo ontdekte ik het thuissporten.
Want thuis voel ik me niet bekeken en kan ik mij naar hartenlust in allerlei onmogelijke en onflatteuze bochten wringen, zonder enige gêne. Een motiverend filmpje uitzoeken op YouTube, yogamatje klaarleggen, lekker muziekje opzetten, gordijnen dicht en gáán! En soms werd ik ook gewoon verrast door nieuwe ervaringen op te doen. Zo had ik zelf nooit verwacht dat sporten in de buitenlucht uiteindelijk ‘mijn ding’ zou worden.
Verrast door nieuwe ervaringen
Toen mijn rug muurvast zat van de stress bracht ik een bezoekje aan de fysio. Tot mijn schrik kreeg ik daar de opdracht om juist datgene te doen waar ik mijn hele leven een gruwelijke hekel aan heb: ik moest iedere dag 30 minuten gaan wandelen. Wat een verschrikking. Maar wat gebeurde er tot mijn eigen verbazing? Ik vond het fijn! Iedere dag, door weer en wind, gewoon even buiten zijn en lekker bewegen.
Algauw werd dat wandelen zelfs saai en zo werd ik uiteindelijk zelf een van die mensen die een stuk gaan rennen voor de lol. In hartje winter notabene en ik haat kou nog erger dan wandelen. Maar ik liep mij vanzelf warm en kwam dan na een rondje van 5 kilometer intens gelukkig weer thuis. Nooit eerder stond ik met zoveel voldoening onder een hete douche!
Inspiratie op doen in het Vondelpark
Inmiddels weet ik wat ik naast thuis sporten met de gordijnen dicht nog meer leuk vind: bootcamp in de buitenlucht, tennissen, skeeleren en kajakken. Ik vind het fijn om af te wisselen en als ik niet de motivatie voel om intensief te sporten dan push ik mezelf ook niet. Dan ga ik gewoon een lang stuk wandelen. En dan het liefst door het Vondelpark, want de mensen die ik daar voorbij zie komen inspireren mij altijd weer.
In het Vondelpark wemelt het namelijk van de sportieve mensen die bewegen op hun eigen manier. Daar komt een mevrouw in een rode glimlegging en getoupeerde jaren 60 pruik mij hardlopend tegemoet, zie ik aan de waterkant iemand in alle rust yoga doen en vliegt even verderop een oudere meneer met dikke grijze baard mij voor de derde keer op zijn skates voorbij. Ze hebben allemaal één ding gemeen en dat is dat ze hun eigen ding doen en er echt van genieten. Als ik dat zie krijg ik vanzelf zin om ook weer aan de slag te gaan!
Misschien heb jij zelf allang een sport gevonden waar jij heel goed in bent, of misschien ben je net als ik een beetje lomp en klinkt thuis sporten met de gordijnen dicht jou ook wel verleidelijk in de oren. Wat je ook doet, vergeet vooral niet om ervan te genieten! En al die lompe momenten? Ach, daar kan ik nu gelukkig heel hard om lachen!
Liefs,
Renate
Wil je door Zonderzooi begeleid worden met een gezonder eetpatroon? Meld je dan nu aan voor mijn 12-weekse online programma waarbij ik je help om zonder zooi te eten, af te kicken van suikers en weer lekker in je vel te zitten!
- Hoe creëer je een gezond zelfvertrouwen van binnenuit? - 22/01/2022
- Dankbaarheid tijdens donkere dagen, zo doe je dat! - 17/12/2021
- Zelfacceptatie en tips om dicht bij jezelf te blijven - 24/11/2021
Oooh Renate, dit is zo herkenbaar! Omdat ik nog in het stadium sporten-met-de-gordijnen-toe ben, voel ik me zelfs door mijn huisgenoten bekeken. Het is steeds een hele uitdaging om een moment van de dag te vinden waarop ik helemaal alleen mijn eigen ding kan doen. Maar ik hou vol, en er zal een dag komen dat ik ook buiten durf! Net zoals jij!